Knikkende knieën

Zo’n Boeijen Boekje uitgeven is meer werk dan ik dacht. In eerste instantie zou het een bundeling worden van interviews en recensies, maar nu ik eenmaal bezig ben krijg ik steeds meer leuke ideeën voor het boek. Bovendien zijn de interviews toch wat gedateerd en moeten ze iets worden aangepast, maar zonder de originele tekst aan te tasten.

Ik probeer voor de bundel onder meer de sfeer van de gesprekken te pakken te krijgen, en meestal lukt dat moeiteloos. Ik heb veel mooie herinneringen overgehouden aan de interviews en van de meeste gesprekken heb ik opnames gemaakt met een voice-recordertje. Vanaf 2002 was dat digitaal, maar in 2001 gebeurde dat nog met een memorecorder met piepkleine bandjes. Dat was een regelrechte ramp. Vaak liepen die dingen helemaal vast en moest je ze - draaiend met een pen – weer op zien te rollen.

Onverstaanbaar bandje

Dat gebeurde dus ook met de opname van dat bewuste interview in 2001. Het gevolg was een totaal onverstaanbaar bandje. Gelukkig gebeurde dat pas na het uitwerken van het interview, maar toch is het jammer dat ik dat gesprek niet meer heb op band. Het interview kun je straks wél lezen in het Boeijen boekje en deel 1 staat nu ook al op mijn website http://www.tekstenschrijven.nl/interviewfrankboeijen.2001deel1.html

Van het gesprek zelf herinner ik me helaas niet meer zoveel. Wat ik me nog wél kan herinneren waren mijn knikkende knieën, want het was de eerste keer dat ik Frank in levende lijve mocht interviewen en ik was verschrikkelijk nerveus. Het jaar erna heb ik wel kunnen genieten van het gesprek. Toen waren de zenuwen gelukkig wat bedaard.