Niets is definitief

Weer bezig met het Boeijen boekje. Nog één keer alles goed doorlezen. Taalfoutjes eruit halen, zinnen herschrijven. En welke foto’s plaats ik bij de interviews en recensies? Ik heb in de loop der jaren veel mooie persfoto’s ontvangen, dus de keuze is groot. Kwalitatief zijn ze echter niet allemaal even goed. Sommige foto’s heb ik alleen maar in lage resolutie, Jammer, want het boekje moet er natuurlijk tiptop uitzien straks. Aan de binnen- en aan de buitenkant!
 

De foto voor de cover is inmiddels uitgekozen en voorzien van de titel van het boekje. Dat was een behoorlijke klus. Want welk lettertype neem je hiervoor? En welke kleuren? Ik heb advies gekregen van een vormgever, en daar ben ik heel blij mee! De titel heb ik alweer veranderd, want in de ‘Exclusieve Vlaamse theatertournee’ zag ik opeens ‘mijn’ titel verschijnen: Frank Boeijen –25 jaar theater. Voor de hand liggend natuurlijk, want feiten zijn feiten. Frank speelt nu eenmaal 25 jaar in het theater en dat is tevens de aanleiding voor mijn boekje. Jullie zullen straks zien wat het alternatief is. Suggesties zijn trouwens welkom. Niets is definitief in deze fase. Zoals het formaat van het boekje. Wordt het pocket, A5, liggend, vierkant, hardcover? Wat een keuzemogelijkheden! Maar ik vind het ontzettend leuk om te doen. En dat is het allerbelangrijkste. Hopelijk genieten jullie straks net zo van het eindresultaat als ik van alle werkzaamheden vóór de publicatie van het boekje!

 

Jullie kunnen dit blog vanaf nu trouwens ook volgen! Klik links bovenaan en volg de instructies!

 

Knikkende knieën

Zo’n Boeijen Boekje uitgeven is meer werk dan ik dacht. In eerste instantie zou het een bundeling worden van interviews en recensies, maar nu ik eenmaal bezig ben krijg ik steeds meer leuke ideeën voor het boek. Bovendien zijn de interviews toch wat gedateerd en moeten ze iets worden aangepast, maar zonder de originele tekst aan te tasten.

Ik probeer voor de bundel onder meer de sfeer van de gesprekken te pakken te krijgen, en meestal lukt dat moeiteloos. Ik heb veel mooie herinneringen overgehouden aan de interviews en van de meeste gesprekken heb ik opnames gemaakt met een voice-recordertje. Vanaf 2002 was dat digitaal, maar in 2001 gebeurde dat nog met een memorecorder met piepkleine bandjes. Dat was een regelrechte ramp. Vaak liepen die dingen helemaal vast en moest je ze - draaiend met een pen – weer op zien te rollen.

Onverstaanbaar bandje

Dat gebeurde dus ook met de opname van dat bewuste interview in 2001. Het gevolg was een totaal onverstaanbaar bandje. Gelukkig gebeurde dat pas na het uitwerken van het interview, maar toch is het jammer dat ik dat gesprek niet meer heb op band. Het interview kun je straks wél lezen in het Boeijen boekje en deel 1 staat nu ook al op mijn website http://www.tekstenschrijven.nl/interviewfrankboeijen.2001deel1.html

Van het gesprek zelf herinner ik me helaas niet meer zoveel. Wat ik me nog wél kan herinneren waren mijn knikkende knieën, want het was de eerste keer dat ik Frank in levende lijve mocht interviewen en ik was verschrikkelijk nerveus. Het jaar erna heb ik wel kunnen genieten van het gesprek. Toen waren de zenuwen gelukkig wat bedaard.